Bu ara sondan başlamayı seviyorum.
Konser bittikten sonra eve döndüm ve sabah beşe kadar uyuyamadım. Sıkıntı ya da stres yüzünden değil, müzik kulaklarımdan çıkmasın, tüm konser boyunca tüm bedenime yayılan titreşim sürsün ve konser hiç bitmemiş olsun istedim. Kendimi hiç bu kadar enerji dolu hissetmemiştim.
Konser çıkışı bile sevimsiz değildi. Herkes o kadar güzel yorumlar yapıyor ve tahminen bir daha ellerine gitar alamayacaklarından hayıflanıyordu ki, çıkış hiç problem olmadı. Son zamanlarda Açık Hava konserlerinde bir sorun oluyor. Sanırım sonrasında arka kapı sıkışıklığını yaşamamak için konser bitmeden izleyici akın akın çıkıyor. Bu sefer öyle bir şey dahi olmadı.
Konser anlatamayacağım kadar iyiydi. Seyirci de kendini kaptırınca Açık Hava, almış olduğu tüm hasara rağmen, son yılların en güzel konserinin mekânı oldu. Eğer yağmur dahi yağsa, kimse yerinden kıpırdamayabilirdi. Bis sonrası herkes ayakta ve büyük bir coşku ile alkışlarken bir miktar hava bitti ama zaten nefeslerimizi tutmuştuk.
Tüm biletler satılmış, merdivenler bile satılmış bir konserde bir beyefendinin
-kendisinin çok şanssız olduğunu düşünüyorum ve umarım iyidir- rahatsızlanması sebebi ile konser biraz geç başladı. Geç başlama sebebinin söylenmesi de ayrıca güzel bir davranıştı. Orada o kadar insan, o sıcakta bekliyor ise neden beklediğini bilmeye hakkı var.
İKSV, çok emek harcıyor, zorluyor ve tüm şartlara rağmen çok önemli işleri başarıyor ve Matraş’a teşekkürler, bu sene de yine ve yeniden sponsor olduğu için.
SMV Ekibi:
Stanley Clarke bas gitar ve kontrbas:
Bu kadar büyük bir adam olduğunu unutmuşum. Bir beysbolcu edası ile sahneye çıkıp, parmakları ile çaldığı bas gitarı ile önce geride durmayı tercih edip, sonra kontrbas’ı bir gitar edası ile çaldığında ve en önemlisi Milano’yu çaldığı esnada mükemmelliğin kanıtı idi.
Marcus Miller bas gitar ve saksafon:
Kim ne derse desin, tüm hayranlığımdan olsa gerek bence, grubun beyni, dengesi ve kontrolörü. Geri de dursa, hatta konserin yarısında çekip gitse yine de onun izleri her yerde olurdu. Bas gitarı ile slap dersi, saksafonu ile Michael Jackson’dan Human Nature yorumu, davul ile atışması.
Victor Wooten bas gitar ve çılgınlık:
Üç yaşından beri bas gitar çalan bu yetenekli genç (SMV’nin en genci belki daha doğru olur) basçısı konserin başından sonuna performansı inanılmaz kılan kişi idi. Albümünde şöyle bir parça var: I saw God.
I Saw God - Victor Wooten
Federico Gonzalez (pena tuşlu çalgılar) ve Derico Watson (davul) konseri eşsiz kılan diğer kişilerdi. Bilhassa davul ve bas gitar atışmaları mest etti.
Konserin sonunda çaldıkları Beat It ile ile Michael Jackson’a gönderilen selam ve “It doesn't matter who's wrong or who's right” diye mırıldanarak eve dönmek çok yerinde idi. Ayrıca son sigara içtiğim Açık Hava konserin, izlediğim en güzel konseri olması epey akılda kalıcı. Yıllar sonra şöyle diyeceğim: Biz bir SMV konseri izlemiştik Açık Hava'da inanılmazdı, üstüne üstlük sigara dahi içebilmiştik son kez olsa da. Bu arada belirtmeden geçemeyeceğim. Hollanda'da sigara içme yasağı başladığında Leonard Cohen'in Amsterdam konserine gitmiş ve sigara içmiştik, çünkü konser açık hava konseri idi.
SMV - Stanley Clarke, Marcus M / Thunder - S.M.V.
